ชักอยากกลับบ้านขึ้นมาแล้วหล่ะ

ตอนนี้ทำงานหนักมากๆ หนักสุดๆ
เริ่มถามตัวเองซ้ำไปมาแล้วว่าคิดดีแล้วรึป่าวที่มา
ค่าใช้จ่ายรัดตัวมากๆจนต้องทำงานอย่างหนักเพื่อหารายได้
ไม่เคยรู้สึกว่ากลัวการใช้ชีวิตขนาดนี้มาก่อน
เคยอยากมีชีวิตที่ยืนบนลำแข้งตัวเองจริงๆ
แต่ตอนนี้รู้แล้วว่ามันยากจริงๆ มันทรมานมาก
ถ้าทำงานตลอดเวลาขนาดนี้ มันจะเสียโอกาสในการเก็บเกี่ยวประสบการณ์
แต่ก็นะ มันก็เป็นสิ่งที่ต้องการแหละ อยากมาลำบาก ก็ได้ลำบากสมใจ
ยังไงก็คงต้องสู้กับมันให้ได้ ยังไงแล้วจะไม่ยอมมาทรมานตัวเองเล่นๆแน่ๆ
คุยกับตัวเองทุกวันว่ากลับไปแล้วต้องได้ดีขึ้น
ตอนนี้จะพยายามอดทนให้มากที่สุด ทำทุกอย่างที่ควรจะทำ
เอาให้คุ้มกับเวลาที่ต้องเสียไปให้ได้
บอกเลยตรงๆว่าตอนนี้อยากกลับเมืองไทยมากๆ
คิดถึงบ้านสุดๆ
แต่ทุกคนก็ไม่ต้องเป็นห่วงนะ สู้ไหวสบายมาก
เหงาบ้าง ท้อบ้างเป็นเรื่องปกติ
ตอนนี้คงต้องทรมานตัวเองให้มากๆ
หาอะไรทำที่เป็นรายได้เสริม ที่ไม่ใช่เด็กเสิร์ฟ
จะได้หลุดจากวงจรนี้เร็วๆ